Quotum #1 project Z

1. Wat vind ik ervan?

Ik vind het verhaal in het begin wat lastig, omdat het even duurt voordat je doorhebt waar het nou precies over gaat en je moet je wat oriënteren. Pas als het wat duidelijker is, en je doorkrijgt waar het heen gaat, kun je je goed concentreren op de verhaallijn. Maar dan is het ook echt een leuk boek om te lezen met personages die je weten te raken.

Een deel van het verhaal wordt beschreven vanuit een jongen – Axel- die, samen met zijn ouders en broertje in slinkerstand is gezet. Het andere deel wordt beschreven vanuit het perspectief van een jongen die bij het quotum werkt. Hij is bij een van de bazen opgegroeid en gelooft dus echt dat het goed is wat ze doen.  Op een bepaalde manier ben ik het wel met hem eens, want de aarde ís overbevolkt. En we zouden er eigenlijk iets aan moeten doen. De manier waarop dit in dit boek gedaan wordt, is alleen niet goed. Dus eigenlijk vind ik die jongen, vreemd genoeg, de leukste persoon van het boek. Omdat je je ergens wel een beetje in zijn verhaal kunt vinden. Ondanks dat het moeizaam begint, vind ik het dus toch wel een leuk boek om te lezen.

2. Waarom vind ik dat?

Omdat de personages leuk met elkaar omgaan, en grappen maken, ondanks de moeilijke situatie waarin zij zich bevinden. En omdat het spannend is als Axel de tijdschriften met aantekeningen van zijn moeder vindt. Want je wilt dan weten waar deze aantekeningen over gaan. Je wilt graag weten wie die jongen toch is, die de broers moet vermoorden van zijn bazen.

3. Waarom moeten anderen dit boek lezen?

Als je eenmaal goed in het verhaal zit, zul je echt mee gaan leven met Axel, Tommy, Sunny en de “Onbekende Jongen”. Dan ga je je ook zorgen maken om hun ouders, en wil je al helemaal niet dat ene Foxen aan de macht komt.  Als je van spannende boeken houdt, moet je dit gaan lezen. Want ze kunnen tijdens hun reis elk moment door de politie opgepakt worden en naar kampen worden gebracht. En dan heb je nog het Project Z. Tijdens het verhaal proberen ze erachter te komen wat dit toch betekent en óf en zo ja, wát ze ertegen kunnen doen. Je moet, om dit boek te kunnen lezen, wel houden van boeken waarin de wereld niet echt is. Met dingen die nog nooit gebeurd zijn. En waarvan je wel zeker weet, dat het niet erg waarschijnlijk is, dat het ooit wel zal gaan gebeuren. Anders is het een boek waar je je doorheen moet worstelen en dat leest niet erg prettig.

4. Hoe is het boek opgebouwd?

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Axel de slinker (iemand die maar voor de helft meetelt in de samenleving - een idee van het Quotum) en een Onbekende jongen die bij een van de bazen van het quotum opgroeide. Het perspectief wisselt niet echt hoofdstuk om hoofdstuk, maar meer zo, dat een paar hoofdstukken door Axel verteld worden, 1 door de Onbekende jongen, dan weer een paar door Axel. Tegen het eind van het boek gaat het zich sneller afwisselen. Ik vind dit niet storend, want zoals eerder gezegd is het boek soms wat moeizaam om te lezen en dit zorgt voor afwisseling.

5. Wie is mijn favoriete persoon uit dit boek?

Mijn favoriete persoon in het boek is uiteindelijk toch de onbekende jongen, want hij heeft te maken met een moeder die veel van hem verwacht. Ook zijn bazen verwachten veel van hem. Hij heeft dan wel veel slechte dingen gedaan en hij gaat ook nog meer slechte dingen doen, maar ergens hij eigenlijk ook erg zielig. Iemand die niet goed weet of het nou eigenlijk wel goed is wat hij doet.

6. Eindigt het verhaal mooi?

Ja, ik vind van wel, want ze zijn voor even weer veilig en kunnen uitrusten. Dit is echter niet het einde van de serie. Dus je weet dat het maar tijdelijk is. Toch is het fijn dat je weet dat ze even een veilige haven hebben. Ook vind ik het wel mooi dat het boek eindigt met een dankbetuiging aan iemand die tijdens het verhaal is gestorven, maar van wie je nog niet precies weet wat diegene nou gedaan heeft, waardoor ze is gestorven. Dat geeft het een wat mysterieus einde, en daar houd ik wel van.

Ik vond het erg leuk om te doen en kijk uit naar het volgende boek.

Groetjes Eva