Zondag besloot ik om alvast een hoofdstukje of 2 te lezen in dit boek. Ik begon om 22:00 met lezen en stopte om 00:30.... boek uit. Ik kon gewoon niet stoppen. 😌
Simon moet van zijn ouders op kamp om te werken aan zijn dwangstoornis. Daar ontmoet hij Jasmin, je merkt al snel aan haar dat zij smetvrees heeft. Op kamp met nog 5 andere jongeren die een dwangstoornis hebben ziet Simon niet zitten, vooral omdat hij denkt dat hij het wel onder controle heeft. Gelukkig kunnen hij en Jasmin het goed met elkaar vinden omdat ze beide een beetje buiten de groep vallen. Als Jasmin op een avond verdwijnt is Simon de enige die haar kan vinden.
Dit boek leest super vlot! Je leest vanuit het perspectief van Jasmin en Simon, elk heeft een eigen lettertype in het boek wat ik persoonlijk erg prettig vind. 😌
Het feit dat je niet weet wat Simon heeft en waarom hij zo denkt/doet laat je verder lezen, je wilt hem begrijpen. Voor Jasmin voel je, ze vind het lastig door haar smetvrees om vrienden te maken en fysiek contact te hebben. Maar in het boek kom je erachter dat ze echt haar best doet om over haar dwang te komen, zodat ze haar eigen moeder weer durft te knuffelen.
Ondanks dat Simon en Jasmin de hoofdpersonages van dit boek zijn, leer je ook veel over de andere jongeren die mee zijn op kamp. Zo is er een meisje dat bang is om over te geven en een meisje dat dat alles wel 40 keer moet controleren.
Het is een boek dat je pakt en niet meer loslaat, dus wees gewaarschuwd 😜
Ik heb als 12 jarige een aantal boeken gelezen van Maren Stoffels en heb haar schrijfstijl altijd als erg prettig ervaren, dat merkte ik in dit boek ook.
Dit is een boek dat ik wederom ook echt een keer moet aanschaffen voor mijn eigen collectie, want wat een pareltje. ⭐️
Stiekem hoop ik op een vervolg! 😉😌
Groetjes,
Chantal
Reactie plaatsen
Reacties