Dit boek had ik nooit uitgekozen voor mijzelf, dik, veel letters, zwart met oranje tekeningen en niet een onderwerp wat mij aantrekt.

Hoe gaaf is het verhaal! Een meisje, Mot, die met een magneet een duikboot opvist. Mot en haar moeder begrijpen elkaar niet, vullen dingen voor elkaar in. Mot maakt vrienden met mensen op een eiland. Op het eiland wordt iedereen in zijn waarde gelaten en daar voelt Mot zich helemaal thuis. En weet je waar ze op die eilanden in slapen? In duikboten! Er is zelfs een bibliotheek duikboot.

Mot mag van haar moeder er niet naar toe en al helemaal niet varen in de duikboot die ze heeft “opgevist”. Het is een mysterieuze duikboot. Er zit braille in, kan maar voor 1 persoon, met het gewicht van een meisje. Dat komt omdat die duikboot ooit gemaakt is voor Jacqueline. Ik kan niet vertellen waarom, want dan zijn de cliff hangers niet meer zo spannend.

De eigendomspapieren van het eiland, waar zijn die? Waarom zijn die verstopt en door wie? Hierop krijg je al je antwoorden.

De duikboot die Mot vindt wordt als roestig beschreven en daar passen de tekeningen helemaal bij! Oranje met zwart en wit zijn alle tekeningen. Je kan je meteen voorstellen hoe het er uit zou moeten zien. De letters van het boek (soms oranje) en de tekeningen passen er helemaal bij.

Er zitten veel cliff hangers in naar een volgend hoofdstuk, dat je verder MOET lezen. Hierom geef ik het boek 5 sterren. Het mooiste is dat Mot en haar moeder elkaar begrijpen aan het einde van het boek.